Ik snap na al die jaren nog steeds niks van al het leed, het geweld, de chaos, manipulatie, misleiding en corruptie in deze wereld. Van dictators die hunkeren naar macht. Van leiders die inspelen op onderbuikgevoelens van bange mensen en zo steeds de aandacht vragen. Ik heb verdriet om mensen die misleid worden door eenzijdige en simpele standpunten en zich laten meeslepen door de waan van de dag. Ze worden heen en weer geslingerd en vinden geen rust.
53 jaar geleden ben ik ervan overtuigd geraakt dat Jezus de weg, de waarheid en het leven is. Niet een document met regels, maar een persoon die het begin en het einde is. Die afdaalde om mens te worden, boos werd om onrecht, verdriet had om leed, blij was met oprechtheid, bang was om al het onrecht van de wereld over zich heen te krijgen. Hij werd letterlijk naakt en droeg mijn schaamte, schreeuwde het uit naar de hemel toen Hij mijn straf droeg.
Ik snap niet alles van de bijbel. Kerken geven niet altijd het juiste voorbeeld van liefde, wijsheid en geduld. Ze bestaan uit feilbare mensen die soms wel, maar vaak ook niet zich laten leiden door het Hoofd. Zelf struikel ik ook regelmatig. Dan laat ik me bemoedigen, troosten, corrigeren en overeind trekken door Hem. Wat ben ik dankbaar dat Hij al zo lang mijn leven zin geeft! Dat er hoop is en toekomst dankzij Hem. Ik ben blij met medechristenen met wie ik mag optrekken, mensen die ondanks veel vragen oprecht zoeken naar wat goed is voor zichzelf en voor anderen. Met hen geloof ik dat we leerlingen zijn die door vallen en opstaan zullen groeien in karakter. Dat is wat we meenemen naar de eeuwigheid. Ook als je 71 jaar wordt heeft je leven zin.
Houd goede moed!
Wim